Πες μου!
Πες μου!
Πες μου, γαμώτο! Μίλα!
Θέλεις να βάλω και λέξεις;
Λέγε!
Λέγε...
Πόσες λέξεις;
Χίλιες;
Δύο χιλιάδες;
Τόμους ολόκληρους...
Μίλα γαμώ τα δάκρυά μου γαμώ...
Πόσες να γράψω;
Πόσες αναλύσεις θέλεις;
Τι θέλετε από τη ζωή μας ρε;
Τι σκατά θέλετε;
Ολα... Ολα... Ολα...
Δεν έχω...
Δεν μου έμεινε τίποτα...
Ούτε...
...μία
...λέξη!ΔΕΝ αντέχεται αυτό!
ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΤΑΙ ΑΛΛΟ!
Υ.Γ.:
Η εικόνα της μάνας που ξεψυχά χτυπημένη από σφαίρα, όλμο, πύραυλο, στα χέρια του ανήλικου παιδιού της μπορεί να ακουμπήσει ακόμα και την πιο σκληρή ψυχή... αλλά κάνω λάθος!! δυστυχώς!
Προσωπικά ευχαριστώ τους bloggers που το δημοσίευσαν και τους φίλους που το προώθησαν. Ήταν μια ωραία ψυχρολουσία και, την χρειαζόμουν.
Είναι τρομακτικό να βλέπεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη... Τζάμπα όλα, αυτοκίνητα, σπίτια, πανάκριβα ρούχα, σινιέ αρώματα και οι γαλαντόμοι τρόποι μας... Η βρωμιά της ψυχής μας δεν μπορεί με τίποτε να κρυφτεί τελικά....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου